Recept: Braziliaanse flan (Pudim de Leite Condensado)

Ik heb het afgelopen weekend in San Francisco doorgebracht met het gezin van mijn zus, mijn verjaardag vieren en de voltooiing van hun nieuwe huis. Haar goed ontworpen keuken is een van de dromen van koks – niet alleen is ze een getalenteerde interieurarchitect, maar ze is ook een geweldige kok. Alle glimmende apparaten hadden me pijn gedaan om een ​​puinhoop te maken, dus riep ik haar twee kinderen in om me te helpen de nieuwe ruimte met liefde te dopen.

De kinderen vroegen om hun beroemde Braziliaanse nanny pudim, haar familierecept hadden ze al een miljoen keer gegeten, maar nooit eerder op zichzelf gemaakt. Toen Annie vertrok, smeet ik haar neer en smeekte om het recept. Ze schreeuwde het haastig van de overkant, en toen krabbelde ik terug naar het huis om te krabbelen wat ik me kon herinneren van haar vage instructies.

Om mezelf vertrouwd te maken met dit vreemde nieuwe recept typte ik in wat de kinderen het hadden genoemd – p-o-u-d-i-n – wat geen resultaten opleverde. Nog een paar onderzoeken wezen uit dat Annie’s recept voor de zogenaamde ‘poudin’ eigenlijk p-u-d-i-m was met een ‘M’, een les die ik onmiddellijk doorverwees naar de familie van mijn zus. (Gewoon een weinig van de basis, toch?) Ik heb geleerd dat pudim een ​​zeer beroemde flan in Braziliaanse stijl is, gemaakt met gezoete gecondenseerde melk, gewone melk, eieren en suiker. Het leek heerlijk en eenvoudig genoeg, dus ging ik met vertrouwen de keuken in.

Zoals jullie me waarschijnlijk nu al goed genoeg kennen, kwam het recept per gewoonte niet zo gemakkelijk samen als ik had gepland. Hoewel Annie me had gezegd een karamelsaus te maken met alleen suiker, vond ik een ander recept dat ook water gebruikte. Ik had haar aanwijzingen moeten volgen, want ik eindigde met een gekke, gekristalliseerde puinhoop die op geen enkele manier leek op karamel, of wat dan ook, op wat dan ook van deze aarde. Ronde twee, natuurlijk, met alleen suiker meegekomen veel betere resultaten, wederom blijkend om uw darm (of de Braziliaanse expert) via internet te vertrouwen.

Annie zei me om het dessert een half uur op 350 graden te bakken, maar een snelle blik na dertig minuten onthulde een nog steeds volledig vloeibare vulling. Ik controleerde een paar andere flanrecepten die drie keer zo lang gekookt waren, dus ik ging door met het bakken van de pudim in stappen van vijftien minuten tot ik, volgens mijn zeer wetenschappelijke “schudproef”, besloot dat het gedaan was. Hoewel ik in eerste instantie aarzelend was met sommige van de componenten van dit nieuw-voor-mij-recept, leek alles in orde toen het uiteindelijk uit de oven kwam.

In de typische Dozier-familiemode was iedereen ongeduldig om de resultaten te samplen. Ook al riep het recept een lange kilte op, we bezweken aan de niet-aflatende bedelen van de kinderen. Mijn zuster deed de eer om de pudim op een serveerschaal te klappen en binnen enkele seconden werd het aanrecht de gastheer van een eiland met kronkelende vinnen en een rivier van karamellava. Mijn nicht en neef lachten en lachten om onze culinaire ramp, terwijl we allemaal even ophaalden met een grijns. Ik bedoel, wat kun je doen??

We schepten de klodders vla op en gooiden het in kommen, elke hap nog steeds zo lekker als maar kon. En omdat we de eerste poging hadden vernietigd voordat ik foto’s kon maken, glimlachte ik omdat ik wist dat we het morgen allemaal opnieuw zouden moeten doen.

Verwant: Mexicaanse chocolade en Dulce de Leche: 8 Latijns-Amerikaanse desserts

(Afbeeldingen: Nealey Dozier)